Red Velvet czyli czerwony, aksamitny tort zwieńczony białym kremem

Pewnego cudownego dnia szukałam inspiracji na wykonanie tortu w związku z urodzinami. Chciałam zrobić wrażenie,  nie tylko na sobie ;]. Zaczęłam więc przeglądać  dostępne w moim zeszycie przepisy, przegrzebałam wszystkie znajdujące się na półce książki  kucharskie i nie pominęłam  czasopism polskich i zagranicznych. Ale ostatecznie „utknęłam”  na blogu  „Moje Wypieki”, gdzie znalazłam pięknie wyglądający tort red velvet.  Postanowiłam stanąć na wysokości zadania  i zrobić  red velvet.  Natychmiast też przejrzałam wszystkie dostępne informacje na temat tego czerwonego, pięknego ciasta. Ciasto ma swoją historię. Ponoć swoją reaktywację przeszło w 1989 roku po emisji  „Stalowych magnolii”, gdzie podawane było, zgodnie z tradycją Południa – jako ciasto pana młodego.  W Kanadzie przepis owiany był tajemnicą, a  tort podawany był jako bardzo ekskluzywny deser piekarni Eaton. Teraz sami sobie możemy  zrobić ów odlotowy tort.  Zastanawiacie się pewnie skąd ta nieziemska czerwień. Używamy do tego czerwonego barwnika – w uwspółcześnionej wersji.  A kiedyś?  Kiedyś ciasto było brązowo –czerwone dzięki reakcji  jaka zachodzi pomiędzy kakao  a kwaśnymi składnikami – takimi jak maślanka. Dodawana na końcu mieszanka octu winnego i sody  wydobywa  intensywność koloru czerwonego.  Kiedyś, szczególnie w latach zawieruchy wojennej używano  buraków jako barwnika – gotowanych – dodawane do ciasta zatrzymywały w cieście  również wilgoć. Wspólne dla wszystkich przepisów na red velvet są: maślanka , masło, mąka , kakao i buraki lub czerwony barwnik spożywczy .  To, co gotowi na, być może nowe doświadczenie kulinarne? Do dzieła więc. 

Tradycyjne polowanko:

2 i ½ szklanki mąki pszennej

1 i ¼ szklanki cukru

1 łyżka kakao

1 łyżeczka soli

2 duże jajka

1 i ½ szklanki oleju słonecznikowego

1 szklanka maślanki (lub kefiru, zsiadłego mleka)

1 łyżeczka ekstraktu z wanilii ( ja dodaję albo zapach waniliowy, albo wodę różaną)

1 łyżka winnego octu

1 łyżeczka sody oczyszczonej

60 ml czerwonego barwnika w płynie (kupuję Wiltona)

Przed robieniem ciasta, wyłóżcie składniki na blat w kuchni i niech sobie trochę dojrzeją – powinny być w temperaturze pokojowej.

W tym czasie elegancko szykujecie sobie dwie tortownice ( ja mam takie o średnicy 21 cm) – wykładacie dno papierem do pieczenia, a boki smarujecie masłem i działacie. Piekarnik, na termo obieg i dajecie mu moc 180 stopni. Gdy piekarnik się nagrzewa Wy szykujecie dwie miski i:

Mąkę, kakao i sól przesiewacie do jednej z nich, po czym dodajecie cukier.

Do drugiej miski wbijacie jajka i roztrzepujecie je widelcem (ależ to brzmi ), dodajecie  olej, maślankę, barwnik, ekstrakt ( albo naparstek wody różanej) i mieszacie do połączenia (również widelcem, albo i  w misie miksera).

 Teraz działacie podobnie, jak w przypadku tortu cytrynowego, co to Wam to i owo urwać miało, czyli suche składniki dodajecie do mokrych i mieszacie  - ponoć ważne!!!! w jednym kierunku.

Na koniec, aby czerwień z ciasta wydobyć, wlewacie do miseczki, szklanki albo filiżanki ocet, dodajecie sodę i powstałą pianę wlewacie do Waszego ciasta.  Mieszacie i rozdzielacie ciasto na dwie tortownice. Ja to robię łyżką wazową, po jednej do każdej tortownicy, żeby było sprawiedliwie.

Wstawiacie do pieca na ok. 40 minut  i robicie co chcecie.  Po lekkim przestudzeniu wykładacie ciasto na kratkę, żeby odtajało. I jeśli nie planujecie  przejść do robienia kremu, ostudzone zawijacie w  folię i do lodówki. Może postać i kilka dni – co więcej zyska na aromacie, ciężkości i wilgotności. 

A jak Was nie zabiło i nie irytuje Was kuchenny bałagan – czerwień barwnika, okruchy, misy i miski wytaplane ciastem, przechodzicie krok dalej i działacie w kwestii kremu.

        Co upolować na krem:         

Serek mascarpone w ilości  600 gram (będzie ze 3 opakowania)

kostkę najprzedniejszego masła (200 g), w temperaturze pokojowej

1¼  - 1½ szklanki cukru pudru

Zapach waniliowy

Hej,  mikser w dłoń i ucieracie masło na biało. Jak już jest puszyste, dodajecie po łyżce cukru pudru i  kręcicie dalej. Dodajecie serek (tu drobna uwaga, nie róbcie scen i nie wyrzucajcie kremu jak pojawią się grudki – tak jakby krem zaczął się warzyć) – jest na to rada – gar na gaz, grzejecie i na garze dajecie Waszą misę z kremem. I ukręcacie dalej – a grudki się rozpuszczą. Tylko nie ugotujcie kremu, nie warto. Ma mieć gładką, jednolitą konsystencję.

Po tym procederze studzicie w zimnej kąpieli  i do lodówki, niech lekko stężeje. Jak zapomnicie, to jesteście w lesie, bo trochę czasu mu zajmie by ponownie dojść do formy plastycznej.

       A teraz najfajniejszy  moment czyli  ostatni szlif.

Z Waszych placków delikatnie odkrawacie wierzch – okruchy z wierzchów posłużą  Wam do dekoracji.  Blaty przekładacie kremem. Wierzch i boki smarujecie kremem. 

A następnie wierzch, sam, albo i w połączeniu z  bokami, obsypujecie okruchami. Dekorujecie kremem wedle uznania, albo robicie różyczki z masy cukrowej ( przepis może jutro). Można też do dekoracji użyć jednego z plastycznych lukrów, którym powleczecie ciasto. 

Tort może kilka dni pomieszkać w lodówce. Ale marne szanse, jak już goście posmakują, to o ile nie są wstydliwi, będą się domagać dokładki, a ostatni kawałek może, choć nie musi, stać się powodem całkiem niezłej zadymy.

A dla anglojęzycznych odwiedzających, bo i tacy są :) przepis  w postaci filmu. Wam pozwoli zapoznać się z procederem i zniszczeniami w kuchni i efektem końcowym.

Red Velvet Cake Tested Recipe & Video:

http://www.joyofbaking.com/RedVelvetCake.html